என் கனவுகளை டிகோடிங் செய்தல்..
நமது கனவுகள் ஆழ்மனதில் இருப்பதாகவும், சில சமயங்களில் சுதந்திரமாக செயல்படுவதாகவும் கூறப்படுகிறது, நம்பப்படுகிறது. ஆனால் கூட்டு உணர்வு ( collective consciousness)மற்றும் அதீத உணர்வு ( super consciousness) போன்ற பிற நிலைகளில், அது பெரும்பாலும் சமூக ,பொருளாதார மற்றும் கலாச்சார வளர்ப்பைப் பொறுத்தும் சம்பந்தப்பட்ட தனிநபர்களின் நடத்தையைப் பொறுத்தும் அமைகிறதாக சொல்லப்படுகிறது.
மற்ற அம்சங்களுக்குள் ஆழமாகச் செல்லாமல், எனது ஆழ்மனதில் மீன்பிடிக்கச் செல்ல நான் எனது நேரத்தை எடுத்துக்கொள்கிறேன்.
நேற்று பல கனவுகள் பல வருடங்களாக வந்து போயின. அதனால் பெரும்பாலும் என் கனவுகளில் வார்த்தைகளைக் கொண்டுவரத் தவறிவிடுகிறேன். ஆனால் என் நம்பிக்கைக்கு மாறாக, புதன்கிழமை டிசம்பர் 2025 அன்று வார்த்தைகளை அவற்றில் செலுத்துவதன் மூலம் தவிர்க்க முடியாததை முயற்சித்தேன். இதில் வாசகர்கள் சில தடயங்களைக் கண்டுபிடித்து, அவர்களின் கருத்துக்கள், வெளிப்பாடுகள் மற்றும் அனுபவங்களை பின்னூட்டமாக பரிந்துரைக்க முடியும். இதன் மூலம் அர்த்தமுள்ள வாழ்க்கை மற்றும் இருப்புக்கு அவசியமான அர்த்தமுள்ள உரையாடலுக்கு என்னுடை கதையாடலை கொண்டு வர முடியும் என்று நினைக்கிறேன்.
முதலில், கனவுகளைப் பற்றி நான் விரிவாகப் பேச விரும்பவில்லை. நான் அப்படிச் செய்ய முயற்சித்தால், வாசகர்கள் அவற்றை எந்தவிதமான ஆதாரமும் இல்லாமல் கற்பனையாகக் காண்பார்கள்.
எனவே நான் நேரடியாகச் சென்று எனது உண்மையான உணர்வுக்கு ஏற்ப விளையாடுகிறேன்.
இது எனது கதை. கும்பகோணத்தில் உள்ள நாணயக்காரன் தெருவில் (சோழர்களின் காலம் -ஒரு காலத்தில் நாணயங்களை உற்பத்தி செய்தவர்கள் என்று பொருள்) அமைந்துள்ளது "சிவகுருநாதன் செந்தமிழ் நூல்
நிலையம் " .அங்கு சென்று அந்த நூலகத்தில் படித்து வருவதை வாடிக்கையாக கொண்டு இருந்தேன்.
சிவகுருநாதன் செந்தமிழ் நூல் நிலையம் : -ஓய்வு நேரத்தை ஆய்வு நேரமாக்கும் ஒரு அற்புத கோயில்....
நூலக இணை குறியீடு மேலே....
இதன் ஊடாக , கும்பகோணம் என்று அழைக்கப்படும் எங்கள் கோயில் நகரத்தின் தெருக்களைப் பற்றிய சொற்களின் "சொற்பிறப்பியல் " பற்றிய இணைப்புகளையும் நான் வழங்குகிறேன்.
இதோ கீழே காண்க ....
ஒரு வாசகனாக, ஜெயகாந்தன், சுஜாதா, லட்சுமி, பாலகுமாரன் போன்றவர்களின் நாவல்களைப் படிப்பது எனக்கு சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறது...
டெகார்ட்ஸ், கார்ல் ஜங் போன்றவர்களின் தத்துவத்தைப் படிப்பதிலும் என் எண்ணம் எப்போதும் வலுவாக வேரூன்றி இருப்பதைக் காண்கிறேன்.
ஆனால் நேற்று என் கனவுகளில் நான் கடந்து வந்தவை, அதாவது டிசம்பர் 16, 2025 அன்று சுவாரஸ்யமாக இருந்தன...
தமிழ்நாட்டின் பெரும்பாலான பகுதிகளில் மழை பெய்து கொண்டிருந்தது,
கும்பகோணமும் விதிவிலக்கல்ல.
அதனால் நேற்று என் தூக்கத்திற்குள் செல்வது எனக்கு கடினமாக இருந்தது.
சமீபத்தில் எங்கள் நூல் நிலையத்தில் நான் நாதஸ்வர வித்வான்கள் மற்றும் அவர்களின் சோதனைகள் மற்றும் இன்னல்கள் பற்றிய " சஞ்சாரம் " நாவலைப் படித்தேன்.அதை எனக்குப் பிடித்த எழுத்தாளர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் வரலாற்றுத் தொடுதலுடன் விரிவாக விளக்கி இருந்தார்.
சஞ்சாரத்தை முடித்த பிறகு, ஆங்கிலேயர்கள் வருவதற்கு முன்பு இந்தியாவை ஆண்ட முகலாயர்களைப் பற்றிய "இடக்கை " (இடது கை) என்ற மற்றொரு நாவலை எடுத்தேன்.
நான் ஔரங்கசீப்பைப் பற்றிய முதல் அத்தியாயத்தைப் படித்து முடிக்க ஆரம்பித்தேன்.
நான் படிக்கும் போது என் நேரத்தில் கரைவதாக காண்கிறேன். முதல் அத்தியாயத்தை சுமார் 15 நிமிடங்களில் அதை முடித்த பிறகு, இடைவிடாத மழை காரணமாக என் வீட்டிற்குத் திரும்பினேன், பின்னர் நூலகத்திலும் விளக்குகள் அணைந்தன.
நான் அவ்வப்போது தூங்கிவிட்டேன், அதிகாலை 4:00 மணியளவில் என் தூக்கம் கலைந்தது. என் உடலில் நான் கண்ட காட்சிகள் என் கொந்தளிப்பை ; என் உளவியல் அமைப்பைத் தூண்டியது.
இது என் உடலை சிலிர்க்க வைத்தது.என் உடல் உளவியல் மற்றும் அனுபவங்களால் சிலிர்த்து போயின.
நான் ஏன் என் உளவியல் அமைப்பைப் பற்றிப் சொல்கிறேன் என்றால், என் கனவுகள் ,என் மக்களையும், என் இல்லத்திற்கு அருகிலுள்ள இடங்களையும் மையமாகக் கொண்டிருந்தன. அதாவது என் வீட்டிலிருந்து சுமார் 50 பர்லாங் தொலைவில் பாயும் காவிரி நதியான அரசலாறு நதி.
அரசலாறுக்கு அருகில் வடக்கு பகுதிகளில் வீடுகள் இல்லை.புதர்கள் மற்றும் களைகள் மட்டுமே உள்ளன என்பதை வாசகர்களுக்குத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
அங்கே ,அந்த இடத்தில் என் கனவுகளில் மதங்கள், இனங்கள், மொழிகள், பணக்காரர்கள் மற்றும் ஏழைகள் என அனைத்து வயதினரையும், பல வகையான மக்கள் தங்களின் தனித்துவமான மற்றும் தனித்தனி வாழ்க்கையை நடத்துவதைக் கண்டேன். அந்த பரந்த இடம் ஒரு வெட்ட வெளி அன்று ; மாறாக பரந்த அளவில் திறந்திருக்கும் ஒரு மாயவனின் மாளிகை. என்னைத் தவிர வேறு யாரும் அவர்களைக் கவனிக்க அல்லது அக்கறை காட்ட முயலவில்லை.
நான் ஒரு குழப்பத்தில் சிக்கிக் கொண்டேன்.நான் உண்மையிலேயே குழம்பி போய் இருந்தேன். எப்படி வெளியே வந்து என் வீட்டை அடைவேன் என்று பயந்து பயந்து வாழ்வதாக உணர்ந்தேன்.
இதுவரையிலான என் கனவை படித்தவர்கள் கொஞ்சம் நிற்க....
ஒரு பின்னோட்ட கதை ...
நான் கண்டியூர் செல்லும் வழியில் அய்யம்பேட்டைக்கு அருகிலுள்ள ஒரு தூங்கும் கிராமமான 'மாத்தூர்' என்ற இடத்திற்குச் சென்றேன். நான் குறிப்பிட்ட இடம் கும்பகோணத்திலிருந்து சுமார் 30 கி.மீ தொலைவில் உள்ளது.
நான் அங்கு சென்றது எங்கள் குடும்பத்தின் குல தெய்வம் அங்கு இருந்தது. அங்கு "வேண்டியபடி " செய்ய வேண்டிய கடமைகள் இருப்பதால் அங்கு நான் சென்றேன்.எங்கள் மரியாதையை கடவுளுக்கு காட்டும் அடையாளமாகவும் மேற்கொள்ளப்பட்டது.
எல்லா பிரார்த்தனைகளும் முடிந்த பிறகு , சடங்குகளைச் செய்த பூசாரிகளுக்கு தட்சனை கொடுத்து விட்டு , நான் வீட்டிற்குத் திரும்பினேன்.
அந்த பேருந்து என்னை இறக்கிவிட்ட ஒரு இடம் என்னைத் தப்பிக்க வழியின்றி பயப்பட செய்தது. பயத்தால் நான் சித்தம் கலைந்தேன்.ஒரு கற்பனைக் கனவில் வாழ ஆரம்பித்து விட்டேன்.
நான் என் வீட்டிற்கு அருகில் பேருந்தில் இருந்து இறங்கிய இடம் -தஞ்சையின் சந்துக்களைப் போன்று ஒரு எலிப் பொறி வழி போல - காட்சி தந்தது.
அது எனக்கு ஓரளவு அந்நியமாகத் தோன்றியது.
ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட முறை என் வீட்டை இணைக்கும் வழிகளைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சித்தேன். அந்தப் பாலம் பழையதாகவும், பழக்கமானதாகவும் இருந்தது. அது என்னையும் என் வீட்டையும் பிரித்தது.
கூடுதலாக, எனக்கு மிகவும் பரிச்சயமான ஒரு நண்பர் வந்து என்னுடன் பேசுவதைக் கண்டேன். அவர் என்னை அவரது வீட்டிற்கு அழைத்தார், என்னை நன்றாகப் உபசரித்து உணவு வழங்கினார்.
என்னுடைய பயத்தைப் பற்றி நான் அவரிடம் சொன்னேன், அவருடைய சகோதரனும் மிகவும் கவலைப்பட்டார். அவர் என்னை ஆறுதல்படுத்தினார், என் வீட்டை அடைய உதவுவதாக உறுதியளித்தார்.
குறுக்கீடுகளுக்கு மன்னிக்கவும்:
நான் எல்லாவற்றையும் விவரிக்கும்போது, தாராசுரம் மேப்பாலம் என்பது அரசலாற்று குறுக்கே அமைந்த ஒன்று.ஆற்றின் அருகே வடப் புறமாக எந்த வீடுகளும் இருக்காது. மாறாக புதர்கள் மண்டி இருக்கும்.
ஆனால் எனது பிரமையில் காட்சிகள் வேறுவிதமாக இருந்தன.
பாலத்தின் மறுபுறம் மக்கள் பெருமளவில் செல்வதை நான் காண்கிறேன், அவர்களுடன் சேர்ந்து பாலத்தின் மறுபுறம் அடைய முயற்சித்தேன்.
பின்னர் சாலை கூத்தாநல்லூர் செல்லும் வழி என்று எனக்குச் சொல்லப்பட்டது.
ஐயோ, கும்பகோணத்திலிருந்து சுமார் 40 கி.மீ தொலைவில் இருந்த கூத்தாநல்லூர் என் கனவில் எப்படி வந்தது ?
நான் கனவுகளில் தொலைந்து ,என் எண்ணங்களில் ,பிரமையில் இருப்பதால், என் கனவுகளை நியாயப்படுத்த எனக்கு எந்த காரணமும் இல்லை. உண்மையில் நான் தனிமையிலும் , வறட்சியிலும் இருக்கிறேன்.
வேறொரு பாதையில் செல்ல முயன்றபோது, சிங்கக் குட்டிகள் தங்கள் தாயுடன் தூங்கிக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டேன்.
நான் உறைந்து போனேன்.
நான் பயந்து திரும்பி வந்தேன்.
என் இரவுகளை புரட்டிப் போட்டுவிட்டு வந்த கொந்தளிப்பான நேரம் அது, நான் வீட்டிற்குச் செல்வேன் என்ற நம்பிக்கையை இழந்தேன்.
பல ஆண்டுகள் சந்திக்காத ஒரு நபரை நான் சந்தித்ததும் , அதுவும் அரசலாற்று மறு கரையில் மக்கள் வசிக்காத வடக்குப் பகுதியில் வீடுகள் எப்படி வந்தன.
நிஜ வாழ்க்கையில் என்னால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாதது கற்பனையில் சாத்தியமாகிறது.
கனவுகளில் மட்டுமே எல்லா கற்பனைகளும் இருப்பதைக் கண்டேன்.
மனிதர்களிடம் நான் கண்ட உருவங்கள், அவர்களின் செயல்கள், அனைவரும் பார்க்கும் வகையில் "திறந்திருந்த வாமும் வீடுகள் ".
கடவுளே ; என்ன ஒரு பேய் ஆட்டம் நடத்துகிறாய்.
இதே , அவற்றில் சில....
1. காமவெறி செயல்களில் ஈடுபடும் வயதானவர்கள்
2. இளைஞர்கள் எதையும் பற்றி கவலைப்படாமல் வேலையைச் செய்வதில் ஈடுபட்டனர்.
3. சிலர் நெசவு செய்வதில் ஈடுபட்டுள்ளனர்..
4. சிலர் சாப்பிடுகிறார்கள்..
5.யாரும் மற்றவர்களைப் பற்றி பொறாமைப்படவில்லை...
6. உண்மையில் எந்த சண்டையும் இல்லை, மோதல்களும் இல்லை, வதந்திகளைப் பரப்புபவர்களும் இல்லை.
7. யாரும் மற்றொரு நபரைப் பற்றிப் பேசவில்லை, பேச வேண்டிய அவசியமில்லை
8. அங்கே எல்லாம் செயல், செயல், செயல், அதுவும் இப்போது, இப்போது, இப்போது..
9. ஐயோ, என்ன ஒரு உன்னத உலகில், நான் வாழ்கிறேன்.
இறுதியாக நான் எனது சரியான நேரத்தையும் வழியையும் கண்டுபிடித்தேன், அது என் வீட்டை இணைத்தது.
என் நண்பர் அந்த இடத்திற்கு என்னுடன் வந்தார், கடைசியில் அவர் என்னிடமிருந்து ஒரு விடைபெறுதலைக் கூட எதிர்பார்க்காமல் மறைந்துவிட்டார்.
என் கனவுகளின் கூட்டுத்தொகை மற்றும் உள்ளடக்கம் பின்வரும் காரணிகளால் இருக்கலாம்.....
1. சஞ்சாரத்தில் நாவலில் நாதஸ்வர வித்வான்களின் கதையை எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் சொல்லி விதம் என்னைப் பெரிதும் பாதித்து இருக்கலாம்.நான் கதைகளில் மூழ்கிவிட்டேன், அதனால் எனக்கு மாயத்தோற்றம் ஏற்பட்டது. ஆனால் என் கனவுகளில் என்ன தவறு நடந்தது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை...
2. மற்றொரு நாவலான இடக்கை (இடது கை) என் தத்துவ சிந்தனைகளைப் பாதித்தது.
எஸ். ரா . அவர்கள் ஔரங்கசீப்பை பற்றியும் அவரது வாழ்க்கையின் இறுதிக் காலத்தைப் பற்றியும் எழுதி இருந்தார். அதில் ஔரங்கசீப்பின் ஏக்கம் , தனிமை வெளிப் பட்டது. அந்த நாவல் அவரது வாழ்க்கையை மெதுவாக கடைசி கால நினைவுகளைப் பற்றி சொல்லிக் கொண்டிருந்தது.
அவர் தனது இறுதி நாட்களில் சூஃபியிடம் சென்றார் . அவர் வாழ்க்கையின் நிலையற்ற தன்மையைப் பற்றி போதித்து அதைப் பெறுவதற்கான ஞானத்தையும் கற்றுக் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தார்.
அந்த ஞானி -காலம் நமக்கு அற்புதங்கள் நிறைந்த வாழ்க்கையை கொடுத்த வண்ணம் இருக்கிறது. அதை
கணக்கிடவோ , அளவிடவோ நம்மால் முடியாது என்றார்.
வாழ்க்கையில் நல்ல காரியங்களைச் செய்தால் அது திரும்ப ஒரு காலத்தில் நமக்கு வந்து உதவும் என்றார்.
மேலும் அதிகாரம், பணம், காமம் போன்றவற்றிற்காக ஈகோவுடன் வாழ்க்கை எதிர்பார்த்து வாழும் போது அது ஒருவரின் உயிருக்கும் நன் தலைமுறைக்கும் எப்போதும் ஆபத்தை விளைவிக்கும்.
உடல்களை விட மனங்களே அதிக பாதிப்புக்கு ஆளாகின்றன.
காலத்தில் பங்கேற்பாளர்களாகிய நாம் நம் பங்கை சிறப்பாக செய்ய வேண்டும்.
நேர்மறை சிந்தனை குலத்திற்கும் , வாழ்விற்கும் செழுமை ஊட்டும்.
எதிர்மறை மனநிலையுடன் செய்யும் போது நாம் பல பாதிப்புகளுக்கு ஆட்பட்டு பரிதவிப்போம்.
எனவே, வண்ணங்களும் ,கனவுகளும் நிறைந்த வாழ்க்கையை வெறும் ஆசைகள் மற்றும் சுயநலத்திற்காக பயன் படுத்தாமல் எதிர்பார்ப்புகளை முடிந்தவரை புறம் தள்ளி உண்மையுடன் வாழ என் கனவுகளை இறுதியாக மூடுகிறேன்.
இந்த உலகம்
தாவரங்கள்,
விலங்குகள் ,
மற்றும் ,
வாழ்க்கையின் ,
அத்தியாவசியமான,
காற்று,
நீர்,
விண்வெளி,
நெருப்பு
மற்றும் ,
பூமி ......
ஆகிய அனைத்து உயிரினங்களையும் உள்ளடக்கிய ஒன்று.
முழு சுற்றுச்சூழல் அமைப்பையும் உள்ளடக்கிய செயல்பாடுகளால் அது நிரப்பப்பட வேண்டும்.
அனைத்து மக்களின் நல்வாழ்வில் அக்கறை கொண்ட அனைவரும் இந்த பூலோக வரலாற்றை பாதுகாக்கப் பாடுபட வேண்டும்.
அன்புடன்.
ராமன். செல்வராஜ்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக